Category: Εκπαιδευτικό Υλικό

Μελετήθηκε η επίδραση διαφορετικών συγκεντρώσεων Η₂Ο₂ στην ταχύτητα διασπασης του H₂O_2.

Χρησιμοποιήθηκε αισθητήρας πίεσης με το σύστημα συγχρονικής λήψης και απεικόνισης για την

παρακολούθηση και γραφική απεικόνιση της πίεσης σε σχέση με το χρόνο.

Σύμφωνα με μια έρευνα που είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας σχετικά με το νέο εργασιακό περιβάλλον που διαμορφώνεται, επιτακτική φαίνεται να είναι η ανάγκη για την απόκτηση νέων, πιο εξελιγμένων εφοδίων από τους νέους, ώστε να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στις ανάγκες του.

Το νέο αυτό εργασιακό περιβάλλον χαρακτηρίζεται από την εισαγωγή νέων τεχνολογιών, που συνεχώς αλλάζουν τα δεδομένα στην αγορά εργασίας. Συνεχώς δημιουργούνται νέοι κλάδοι που απαιτούν ολοένα και περισσότερη εξειδίκευση από τους εργαζόμενους, που μάταια προσπαθούν να προφτάσουν τη ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας. Ραγδαίος επίσης είναι ο γιγαντισμός του τριτογενούς τομέα, που συνδυασμό με τη συρρίκνωση του πρωτογενούς (γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία) οδηγεί σε παραμέληση της αγροτικής εργασίας και στη στροφή προς ένα καθαρά βιομηχανικό περιβάλλον, με μόνη πηγή εσόδων την αμοιβή από την απασχόληση στη βιομηχανία. Λόγω της στροφής αυτής στον εργασιακό τομέα επέρχεται η σταδιακή μείωση θέσεων εργασίας κυρίως με χαμηλό επίπεδο δεξιοτήτων και χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης. Καταλυτική είναι και η έλλειψη επαρκούς και αποτελεσματικού επαγγελματικού προσανατολισμού για τους νέους, με αποτέλεσμα να υπάρχει τεράστια αναντιστοιχία ανάμεσα στις επιλεγόμενες σπουδές και τις πραγματικές ανάγκες της αγοράς εργασίας.

Αυτά φαίνεται να είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά του νέου εργασιακού περιβάλλοντος, χωρίς όμως να μπορεί κανείς να τα προβλέψει με ακρίβεια. Είναι ανάγκη, λοιπόν, οι νέοι να προετοιμαστούν για αυτές τις αλλαγές και να εφοδιαστούν με τα απαραίτητα εφόδια που θα τους εξασφαλίσουν ίσως ένα καλύτερο μέλλον, μία πιο πλεονεκτική θέση απέναντι στα νέα δεδομένα.

Μερικές από τις ικανότητες που θα πρέπει να έχουν οι νέοι είναι οι παρακάτω. Κυριότερη είναι η ικανότητα αποτελεσματικής επικοινωνίας τόσο στη μητρική όσο και σε ξένες γλώσσες, αφού με τα νέα δεδομένα όλος ο κόσμος γίνεται ένα και ανά πάσα στιγμή χρειάζεται η επικοινωνία με ξένους συναδέλφους ή ξένες εταιρείες για την ανταλλαγή ιδεών αλλά και προσωπικού. Εξίσου σημαντική είναι και η τεχνολογική εκπαίδευση, δηλαδή η ανάπτυξη ψηφιακών ικανοτήτων, οι οποίες σε συνδυασμό με τη γνώση μαθηματικών και βασικών επιστημονικών γνώσεων μπορούν να οδηγήσουν το άτομο σε μια άρτια επαγγελματική προσωπικότητα με πολλά πλεονεκτήματα στη διαδικασία εύρεσης εργασίας.

Όλες αυτές οι γνώσεις όμως πρέπει να συνδυαστούν με τις κοινωνικές δεξιότητες του ατόμου, αφού πρέπει να έχει πολιτισμική και κοινωνική συνείδηση και όχι να είναι αποκομμένο από τον κοινωνικό περίγυρο και αφοσιωμένο μόνο στην επαγγελματική του ανέλιξη. Πρέπει να προσαρμόζεται στις κοινωνικές περιστάσεις και να λαμβάνει πρωτοβουλίες για τη βελτίωση των συνθηκών που επικρατούν και στο κοινωνικό και στο επαγγελματικό περιβάλλον.

Είναι αδύνατο να προλάβει κανείς τις τεχνολογικές εξελίξεις και να είναι απόλυτα σίγουρος για τις συνθήκες που πρόκειται να επικρατήσουν στην αγορά εργασίας. Είναι όμως ευθύνη του καθενός να προσπαθεί για το καλύτερο και να στέκεται αντάξια στην νέα τεχνολογική πρόοδο.

Είναι γεγονός πως στις μέρες μας πολλοί είναι οι νέοι που εγκαταλείπουν τον τόπο τους για να πάνε σε άλλες χώρες. Χώρες που τους προσφέρουν εργασία, οργανωμένο περιβάλλον, αντικειμενική αξιολόγηση και αξιοκρατία. Χώρες που τους δίνουν αυτό που η Ελλάδα μας αδυνατεί.

Ο ξενιτεμός αυτός δεν θα μπορούσε όμως να μην τη “σημαδέψει”· αν και μπορεί να έχει τόσο θετικές όσο και αρνητικές συνέπειες.

Μια αρνητική συνέπεια είναι το γεγονός ότι χάνεται αξιόλογο και ικανό δυναμικό. Βέβαια θα μπορούσε να αντιτείνει κανείς πως η Ελλάδα έτσι κι αλλιώς δεν θα μπορούσε να το αξιοποιήσει. Ωστόσο, είναι προφανές πως οι νέοι είναι εκείνοι που θα μπορούσαν να κινήσουν την χώρα μας μπροστά μέσα από τιν καιτονόμες ιδέες τους, την τόλμη τους, την όρεξη και το μεράκι τους.

Σαν αποτέλεσμα του προηγούμενου μπορούμε να θεωρήσουμε και το γεγονός ότι όλο και λιγότερες καινοτομίες γίνονται στον εργασιακό τομέα, το εργατικό δυναμικό αποδίδει όλο και λιγότερο, καθώς γερνάει και καταβροχθίζεται από την μονοτονία μιας εργασίας στάσιμης. Έτσι ολόκληρη η παραγωγή όχι μόνο αδυνατεί να κρατήσει το βήμα σε σχέση με άλλες χώρες, αλλά μένει πίσω όλο και περισσότερο.

Ας μην τα βλέπουμε όμως όλα μαύρα. Υπάρχουν και θετικές συνέπειες, οι οποίες έρχονται αμέσως στο προσκήνιο, αν σκεφτούμε πως οι νέοι αυτοί θα γυρίσουν κουβαλώντας μαζί τους γνώσεις και εμπειρίες από τις χώρες στις οποίες πήγαν. Θα εμπλουτίσουν το δυναμικό της Ελλάδας μας και θα την κάνουν να ανθίσει ξανά.

Και μέσα από αυτήν την άνθιση η Ελλάδα θα γίνει ξανά ανταγωνιστική στην αγορά εργασίας. Θα έχει και αυτή να προσφέρει. Θα μπορέσει να αξιοποιήσει τις γενιές που θα ακολουθήσουν και να τους δώσει λόγο να μείνουν στον τόπο τους.

Έτσι λοιπόν πρέπει να δώσουμε χώρο στους νέους να φύγουν και χρόνο να γυρίσουν. Γιατί όταν γυρίσουν θα κουβαλήσουν από το ταξίδι τους την ελπίδα Την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

Σ. Λουτσία

Στη σύγχρονη εποχή, όταν η παιδεία είναι βασική και η πρόσβαση σε αυτήν εύκολη, είναι φυσικό ότι ο καθένας έχει τη δυνατότητα να σπουδάσει και να γίνει επιστήμονας. Όμως, πέρα από το γεγονός αυτό, οι θέσεις εργασίας είναι πολύ περιορισμένες και έτσι οι νέοι μένουν με δύο πιθανές επιλογές: Είτε να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό, είτε να μείνουν στην Ελλάδα και να προσπαθήσουν να βρουν εδώ δουλειά. Φυσικό είναι να επιλέξουν το πρώτο σενάριο, καθώς στο εξωτερικό έχουν τη δυνατότητα να ζήσουν μια καλύτερη ζωή.

Η επιλογή τους αυτή, όμως, δεν έχει επίδραση μόνο στην ιδιωτική τους ζωή, αλλά και σε ολόκληρη την κοινωνία. Είτε αυτή είναι θετική είτε αρνητική.

Αρχικά, σε ατομικό επίπεδο επωφελούνται, διότι στο εξωτερικό υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες και αυξάνεται η πιθανότητα να βρουν αξιόλογη δουλειά. Επίσης, ταξιδεύοντας μαθαίνουν αρκετά καινούργια πράγματα και διευρύνουν τους ορίζοντες και τη σκέψη τους. Έτσι, αν επιστρέψουν στην πατρίδα τους, θα έχουν καλλιεργημένη σκέψη και θα έχουν υιοθετήσει νέο τρόπο σκέψης, νέες αξίες, στάσεις και πρότυπα ζωής, με αποτέλεσμα να μπορούν να αντιμετωπίσουν καλύτερα τα προβλήματα της χώρας με τις καινοτόμες ιδέες τους. Όσο παράδοξο και να φαίνεται, η μετανάστευση αυτή έχει θετικές συνέπειες και σε εθνικό επίπεδο. Μετακομίζοντας στο εξωτερικό, οι νέοι με τα κατορθώματά τους διαφημίζουν και επαινούν την Ελλάδα και τονώνουν τον πατριωτισμό· δημιουργείται έτσι ένα κοινό αίσθημα περηφάνιας ανάμεσα στους Έλληνες.

Από την αντίθετη πλευρά, όμως, το φαινόμενο αυτό, το οποίο είναι γνωστό και ως “brain drain” , μπορεί να αποφέρει και αρνητικά αποτελέσματα τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο.

Το άτομο αναγκάζεται να αφήσει πίσω του όλα τα οικεία πρόσωπα, μέρη και αναμνήσεις, και να μετακομίσει σε μια ξένη χώρα, όπου θα είναι όλα άγνωστα. Ως απόρροια, δημιουργείται ένα αίσθημα άγχους και αγωνίας, που βαραίνει συνεχώς τον άνθρωπο και τον απομονώνει. Επιπροσθέτως, το άτομο πολλές φορές, όχι πάντα, ξεχνάει την ελληνική ταυτότητα που τον χαρακτηρίζει και υιοθετεί τις αντιλήψεις και τα ιδανικά της χώρας που κατοικεί. Όσον αφορά την κοινωνία, υποβαθμίζεται και χάνει το δυναμικό της. Οι άνθρωποι αυτοί που μεταναστεύουν, αν είχαν μείνει στην Ελλάδα, τότε θα μπορούσαν να αποτελέσουν έστω και μικρή πηγή υποστήριξης και βοήθειας στην χώρα· είτε αυτό θα ήταν μια καινούργια επιχείρηση είτε μια νέα ιδέα.

Κλείνοντας, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως το “brain drain” βοηθά το άτομο και την κοινωνία, αλλά ταυτόχρονα έχει και αρνητικές επιπτώσεις. Με βάση την προσωπική μου άποψη, πιστεύω πως το φαινόμενο αυτό είναι καλό για τους νέους, διότι στο εξωτερικό με τις ευκαιρίες που τους παρέχονται, μπορούν να αξιοποιήσουν καλύτερα το ταλέντο και τις δυνατότητές τους. Βεβαίως, αν η Ελλάδα εξελιχθεί και τους παρέχει ισάξιες ευκαιρίες, δεν θα διστάσουν να γυρίσουν πίσω στη χώρα όπου μεγάλωσαν.

Τ. Κωνσταντίνος

«Το λαϊκίζειν εστί κινδυνεύειν»

Αναμφίβολα οι σύγχρονες κοινωνίες γίνονται μάρτυρες μιας γενικευμένης πολιτικής και ηθικής πτώσης. Ανά την υφήλιο οι δημοκρατίες κλονίζονται είτε από ολοκληρωτικά καθεστώτα είτε από ακραίες φασιστικές ιδεολογίες. Η επέλαση, όμως, του πολιτικού υποκόσμου οφείλεται κυρίως στην άνθιση του λαϊκισμού, μιας περίτεχνης σκοτεινής τέχνης που οδηγεί το άτομο και το σύνολο στην καταστροφή και πρέπει να κατανικηθεί.

Οι εξελίξεις καθημερινά επιβεβαιώνουν ότι η πρακτική του λαϊκισμού βλάπτει σοβαρά και βαθιά την ατομική ύπαρξη. Συνεχώς αποδεικνύεται ότι φυλακίζει το άτομο στην αμάθεια ή ημιμάθεια, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα σκοταδισμού. Ακολούθως, οι πολίτες ενός δημοκρατικού καθεστώτος γίνονται έρμαια ενός κύριου λαϊκιστή – « του αρχηγού». Συνήθως οι άνθρωποι γίνονται θύματα αυτής της παγίδας όντας κουρασμένοι και αγανακτισμένοι με την επικρατούσα πολιτική και κοινωνική κατάσταση και αναζητώντας μια μαγική λύση. Η αυταπάτη της ύπαρξης μιας αυτόματης λύσης είναι ένα πρόσφορο έδαφος για να σπείρει ο λαϊκιστής το ψέμα και την «πραγματικότητα» που τον συμφέρει. Επομένως τα άτομα αποπροσανατολίζονται από το ουσιαστικό πρόβλημα, δείχνουν τυφλή εμπιστοσύνη στους πιο αναξιόπιστους ανθρώπους και ίσως στρέφονται εναντίον του συγγενικού και φιλικού κύκλου τους που προσπαθεί να τους συνετίσει. Όταν πλέον ο εκάστοτε λαοπλάνος επιτύχει το σκοπό του, τότε οι οπαδοί του μένουν απομονωμένοι, βυθισμένοι στο φόβο και τις ενοχές.

Οι εικόνες στις τηλεοράσεις και τις εφημερίδες και ο ήχος του ραδιοφώνου είναι ακράδαντα στοιχεία ότι ο λαϊκισμός διαμελίζει τις κοινωνίες. Οι πολίτες πείθονται από τη ρητορική του ψέματος και το συγχέουν με το αληθινό συμφέρον τους. Αγνοούν την πραγματικότητα, ασχολούνται με ανούσιες δράσεις του κινήματος στο οποίο συμμετέχουν και δυστυχώς μετατρέπονται σε αδρανείς και ανεύθυνους πολίτες. Η επιβίωση των δημοκρατιών είναι πλέον στο στόχαστρο και η πορεία των γεγονότων υποδεικνύει ότι πολύ δύσκολα θα αντέξουν αυτή τη δοκιμασία. Βέβαια το φαινόμενο της απόλυτης υποταγής στον αρχηγό, οδηγεί σε φανατικά ξεσπάσματα και βίαιες αντιδράσεις μεταξύ των διαφόρων κινημάτων αλλά και με εκείνους που γλιτώνουν από τη μάστιγα του λαϊκισμού. Ακολούθως η κοινωνία διαιρείται και χάνει τη συνοχή της. Κυριαρχούν η μισαλλοδοξία, η εγκληματικότητα, ο φανατισμός και ο ρατσισμός με αποτέλεσμα να καταρρακώνονται τομείς ζωτικής σημασίας για την κοινωνική πρόοδο, όπως ο οικονομικός, ο πολιτικός, ο επιστημονικός και ο καλλιτεχνικός.

Ολοφάνερα, ο λαϊκισμός στη σύγχρονη εποχή έχει αποκτήσει τεράστια δύναμη και επιρροή με τα θύματά του, άτομο και κοινωνία, να αυξάνονται εκθετικά και να πλήττονται με τρόπο όλο και πιο ανεπανόρθωτο. Σε αυτό το κομβικό σημείο οφείλει κάθε σχετικός φορέας να παρέμβει για να τερματιστεί η αυτοκρατορία του εκάστοτε λαϊκιστή.

Όπως σε πολλές άλλες περιπτώσεις, έτσι και τώρα η παροχή ποιοτικής και αποτελεσματικής εκπαίδευσης αποτελεί τον πρώτο σωτήρα. Αποδεδειγμένα ο μεγαλύτερος εχθρός του ψέματος και της παραπλάνησης είναι η ορθολογική σκέψη και ο προβληματισμός. Είναι σημαντικό στο πλαίσιο κάθε εκπαιδευτικού φορέα, σχολείου και οικογένειας, να καλλιεργείται η κρίση του πνεύματος και η γόνιμη αμφισβήτηση. Οι νέες γενιές πρέπει να γαλουχηθούν με την αντίληψη ότι τίποτα δεν είναι απόλυτο και ότι πάντα απαιτείται έρευνα και μελέτη κάθε φαινομένου. Μάλιστα, στις σπουδές του κάθε άτομο είναι ουσιώδες να διδάσκεται την αλληλεγγύη, την κατανόηση και την εμπιστοσύνη κυρίως με τη διδασκαλία ανθρωπιστικών επιστημών, όπως η ιστορία, η λογοτεχνία, η κοινωνιολογία και η νομική. Η κριτική επιβάλλεται να γίνεται, αλλά χωρίς να διαταράσσεται η ειρηνική συνύπαρξη. Έτσι το έδαφος των κοινωνιών θα γίνεται όλο και πιο άγονο για τη δράση των λαϊκιστών.

Η μόρφωση όμως δεν αρκεί. Οι πολίτες θα πρέπει να προστατεύονται από τους αρμόδιους φορείς, όπως η νομοθετική και εκτελεστική εξουσία καθώς και η δικαιοσύνη. Σε κάθε βάσιμη υποψία οι λειτουργοί της δικαιοσύνης είναι υπεύθυνοι να διερευνούν ουσιαστικές καταγγελίες για λαϊκιστικές δράσεις και όταν η κατάσταση γίνεται κρισιμότερη και η υπόθεση οδηγείται στα δικαστήρια, οι δικαστές οφείλουν να κρίνουν αντικειμενικά, να επιβάλλουν τις ανάλογες ποινές και να απονέμουν δικαιοσύνη. Έτσι οι πολίτες αισθάνονται πιο ασφαλείς και αντιλαμβάνονται πότε κινδυνεύουν πραγματικά να εξαπατηθούν. Επιπρόσθετα, είναι δόκιμο να θεσπίζονται και να εφαρμόζονται ιδιαίτερα αυστηρές διατάξεις για εκληματίες – λαϊκιστές, έτσι ώστε να νουθετούνται οι ήδη υπάρχοντες και να αποτρέπονται οι φιλόδοξοι λαοπλάνοι. Πρόσφατα γεγονότα δυσλειτουργίας των θεσμών μαρτυρούν ότι χρειάζονται βελτίωση ώστε στο μέλλον να μην επαναληφθούν ανάλογα ντροπιαστικά για τη δικαιοσύνη ατοπήματα.

Δυστυχώς, κάθε άτομο της σύγχρονης εποχής είναι ένα εν δυνάμει θύμα κάποιας λαϊκιστικής πλεκτάνης. Οι άμυνες του εγκεφάλου στην κολακεία και τις θεωρίες συνωμοσίας εναντίον των λαών είναι πεπερασμένες και κάποτε λυγίζουν. Μπορούν όμως οι πολίτες του κόσμου να θωρακιστούν με τα όπλα της γνώσης και της κρίσης αλλά και να απαιτήσουν να προστατευθούν από τους επίσημους κρατικούς φορείς μέσα από τη βελτίωση της λειτουργίας τους. Με συλλογική προσπάθεια είναι στο χέρι μας να πούμε «ΟΧΙ» στους μελλοντικούς Χίτλερ.

Ελευθερία Νικολίτσα

Διαπολιτισμική αγωγή: μια σύγχρονη σχολική ανάγκη

Πρόσφατα η ελληνική κοινωνία ήρθε αντιμέτωπη με την αθρόα εισροή προσφύγων από την εμπόλεμη Συρία. Τώρα οφείλει να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα της ένταξης των προσφυγόπουλων στα ελληνικά σχολεία. Ως εκ τούτου οι συνθήκες επιτάσσουν τη διερεύνηση των εμποδίων γι’ αυτούς τους μαθητές καθώς και του ρόλου της διαπολιτισμικής αγωγής, ώστε αυτά να ξεπεραστούν.

Αναμφισβήτητα, οι αλλοδαποί μαθητές γίνονται συχνά δέκτες της ρατσιστικής συμπεριφοράς της τοπικής κοινωνίας, ενώ παράλληλα πασχίζουν να συνηθίσουν τα νέα πολιτιστικά δεδομένα. Χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης είναι η ξενοφοβία και η απόρριψη του διαφορετικού. Γι’ αυτό οι ντόπιοι συχνά αντιμετωπίζουν αυτά τα παιδιά με ψυχρότητα ως και εχθρότητα. Μάλιστα, παρατηρείται το οδυνηρό φαινόμενο να βιώνουν την καχυποψία τόσο από τους συμμαθητές και τους γονείς τους όσο και από τους εκπαιδευτικούς. Ως απόρροια, δεν αισθάνονται ευπρόσδεκτοι και δυσχεραίνεται η προσαρμογή τους. Η προσαρμογή αυτή ωστόσο είναι εκ φύσεως δύσκολη, αφού οι αλλοδαποί μαθητές δεν γνωρίζουν την ομιλούμενη τοπική γλώσσα, ούτε και τη νοοτροπία της κοινωνίας που τους υποδέχεται. Αδυνατούν να συνεννοηθούν με τους συμμαθητές και τους εκπαιδευτικούς τους, με αποτέλεσμα η διδασκαλία να γίνεται μια χρονοβόρα και δυσάρεστη διαδικασία. Έτσι, απομονώνονται, δε μαθαίνουν σωστά την τοπική γλώσσα, δεν αναπτύσσουν τις μαθησιακές τους δυνατότητες και δεν ενστερνίζονται τις τοπικές συνήθειες.

Την κατάσταση περιπλέκουν οι ελλείψεις σε κατάλληλες υλικοτεχνικές υποδομές εντός και εκτός σχολείου. Οι υπεύθυνοι για την οργάνωση της εγχώριας εκπαιδευτικής πολιτικής δεν έχουν μεριμνήσει για τη συγγραφή εξειδικευμένων σχολικών βιβλίων που θα καταστήσουν ευνοϊκότερη την εκμάθηση για τους αλλοδαπούς μαθητές. Ελλείψεις, όμως, σημειώνονται και στη χρήση οπτικοακουστικού υλικού που θα βοηθούσε αυτούς τους μαθητές να συσχετίσουν τις νέες γνώσεις που αποκτούν με τα δεδομένα του εθνικού τους εκπαιδευτικού συστήματος, καθώς και να αντιμετωπίσουν το μάθημα θετικά. Εκτός σχολείου, ακόμη, προσπαθούν να επιβιώσουν σε απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης, αφού οι υπάρχοντες προσφυγικοί καταυλισμοί και τα κέντρα φιλοξενίας υστερούν σε βασικές υποδομές, όπως η καθαριότητα, το πόσιμο νερό και οι στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής. Δυστυχώς δε λαμβάνουν πρόσθετη εξωσχολική υποστήριξη, για να μάθουν την τοπική γλώσσα με εντατικούς ρυθμούς, ούτε κάποιο επίδομα για την αγορά σχολικού υλικού, με αποτέλεσμα να αισθάνονται αβοήθητοι και να χάνουν κάθε ελπίδα.

Είναι φανερό πως τόσο η προσαρμογή των αλλοδαπών μαθητών, όσο και οι υλικοτεχνικές ελλείψεις εμποδίζουν την ομαλή ένταξή τους στη χώρα υποδοχής. Όμως, η διαπολιτισμική εκπαίδευση μπορεί να αποτελέσει μια φωτεινή ακτίδα τόσο γι’ αυτά τα παιδιά, όσο και για τα μέλη των κοινωνιών που τους φιλοξενούν.

Αρχικά, η διαπολιτισμική αγωγή θα μπορούσε να εφαρμοστεί στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Αναμφισβήτητα, θα πρέπει να ενισχυθούν τόσο οι αλλοδαποί μαθητές, όσο και οι οικογένειές τους. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την εκπόνηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων που θα στοχεύουν στην οργανωμένη εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας και στη γνωριμία με την αυθεντική ελληνική νοοτροπία, τις παραδόσεις και τις συνθήκες. Με αυτόν τον τρόπο θα προαχθεί η επικοινωνία μεταξύ ντόπιων και αλλοδαπών. Με την ίδια λογική θα μπορούσαν να οργανωθούν τμήματα ένταξης στα σχολεία αλλά και να αναπροσαρμοστούν τα υπάρχοντα σχολικά βιβλία, ώστε να δοθεί έμφαση στις ιδιαίτερες δεξιότητές τους και να τις καλλιεργήσουν και να τις εκμεταλλευτούν προς όφελος των ίδιων και της τοπικής κοινωνίας. Όλα αυτά όμως προϋποθέτουν και κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό, επιμορφωμένους εκπαιδευτικούς, απαλλαγμένους από στερεότυπα και δίκαιους απέναντι σε όλους τους μαθητές.

Το πνεύμα πολυπολιτισμικότητας οφείλει να είναι διάχυτο στην κοινωνία ευρύτερα. Έτσι, η διαπολιτισμική αγωγή θα πρέπει να συντελείται με την προώθηση εννοιών όπως η ισότητα και ο σεβασμός. Τόσο τα παλιά όσο και τα νέα μέλη μιας κοινωνίας μπορούν να γαλουχηθούν με αυτές τις αξίες μέσα από τη συμμετοχή σε συλλογικές δράσεις αλλά και μέσω της τιμωρίας ή της αποδοκιμασίας πράξεων που τις καταπατούν. Θα πρέπει να συντελείται αυστηρός έλεγχος για την εξάλειψη όλων των διακρίσεων. Έτσι, οι πολίτες του κόσμου θα ενστερνιστούν αξιοκρατικά και δίκαια πρότυπα συμπεριφοράς και θα σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι αλλοδαποί μαθητές θα μπορούσαν να προσαρμοστούν ομαλά και οι ντόπιοι θα πάψουν να δυσφορούν και να τους αποκλείουν. Τότε θα επιτευχθεί και η αρμονική συνύπαρξή τους.

Ομολογουμένως, η διαπολιτισμική εκπαίδευση δύναται να καλλιεργήσει την νοοτροπία αποδοχής της διαφορετικότητας μόνο με τις σωστές μεθόδους. Μάλιστα, η πολιτισμική ποικιλότητα εμπλουτίζει τις εκάστοτε διαμορφωμένες πολιτισμικές αξίες και δεν τις διαβρώνει. Άλλωστε, οι επικρατούσες συνθήκες ίσως οδηγήσουν τον καθένα για σπουδές ή εργασία σε ξένα και διαφορετικά πολιτισμικά περιβάλλοντα.

Ελ. Ν.

ΘΕΜΑΤΑ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΝ ΓΙΑ ΤΟ 2 ΚΕΦΑΛΑΙΟ.pdf

ΘΕΜΑΤΑ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΝ ΣΤΡΟΦΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ 1.pdf

Γράφει η μαθήτρια της Γ΄ Λυκείου Μαρισόφη Β.

Η ανθρωπιά είναι τρόπος ζωής και σκέψης που δίνει πρωταρχική θέση στον άνθρωπο και τις αξίες του. Η ανθρωπιά κρύβεται πολλές φορές σε μια ασήμαντη, αλλά ταυτόχρονα σημαντική πράξη που μπορεί να αλλάξει, να βοηθήσει, ακόμα και να σώσει τη ζωή κάποιου με ελάχιστο ή και μηδαμινό κόστος. Υπάρχει όμως ανθρωπιά στις μέρες μας;

Δυστυχώς τα φαινόμενα που παρατηρούμε στην κοινωνία μας απαντούν αρνητικά στο παραπάνω ερώτημα. Συγκεκριμένα, είναι αδύνατη η ύπαρξη ανθρωπιάς σε κοινωνίες, οι οποίες χαρακτηρίζονται από εγκληματικότητα, που σημαίνει κατ? εξοχήν καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και αξιών. Ο ρατσισμός είναι, επίσης, έντονο φαινόμενο, ιδιαίτερα σήμερα που το μεταναστευτικό κυριαρχεί  στα παράλια της χώρας μας και ολόκληρης της Ευρώπης, και προκαλεί μίση και έχθρα εξαιτίας της διαφορετικότητας. Η έλλειψη ανθρωπιάς επιβεβαιώνεται ακόμα μέσα από την αδικία που επικρατεί σε διάφορους τομείς, στον εργασιακό, κοινωνικό, ή οικονομικό τομέα, που παραδόξως ενθαρρύνεται αλλά και αγνοείται από τους περισσότερους ανθρώπους. Κυριαρχεί εξάλλου και η έλλειψη σεβασμού πολλές φορές ανάμεσα σε ανθρώπους που ανήκουν σε κατώτερη κοινωνική τάξη ή που έχουν δοκιμάσει αποτυχίες. Δεν είναι μάλιστα σπάνια η εκμετάλλευση των ανθρώπων αυτών και όχι μόνο αυτών.

            Η ανθρωπιά δεν απουσιάζει όμως μόνο από την κοινωνία μας, αλλά και από τις ίδιες τις ψυχές των ανθρώπων. Πλέον οι άνθρωποι λειτουργούν σαν μηχανήματα, σαν επιχειρήσεις που το μόνο τους μέλημα είναι η απόκτηση χρημάτων και υλικών αγαθών. Έτσι, οδηγούνται στη θεοποίηση του χρήματος και των αγαθών και δεν ενδιαφέρονται για την ένδεια και τις ανάγκες των συνανθρώπων τους, αφού η βοήθεια προς αυτούς θα σήμαινε ίσως τη δική τους στέρηση. Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται από την έλλειψη πόρων και κεφαλαίου σε πολλούς οργανισμούς και ιδρύματα. Η απουσία επίσης της θέλησης για εθελοντισμό και η αποχή από πράξεις που δεν επιφέρουν κέρδος αποτελούν επίσης πειστήρια έλλειψης ανθρωπιάς. Λείπει από τους ανθρώπους η συμπόνια, η κατανόηση, το ενδιαφέρον για το πρόβλημα του άλλου και η προσπάθεια επίλυσής του. Αντί για όλες αυτές τις αρετές, τους κυριεύει η αποξένωση και καχυποψία και ο φόβος για το άγνωστο, που επιβεβαιώνει την απουσία ομόνοιας μεταξύ των ανθρώπων και εμποδίζει τη συνεισφορά.

            Ο κάθε άνθρωπος με τον τρόπο του και ανάλογα με τις δυνατότητές του μπορεί να περιορίσει την έλλειψη ανθρωπιάς. Η ατομική πρωτοβουλιά και ενεργοποίηση είναι σίγουρα σημαντικός παράγοντας αντιμετώπισής της. Συγκεκριμένα, οι δωρεές σε ιδρύματα από μεμονωμένα άτομα και οικογένειες είναι βασική δραστηριότητα που μπορεί να στηρίξει την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη. Η γενίκευση εξάλλου του εθελοντισμού είναι εξίσου σημαντική. Υπάρχουν βέβαια και πιο προχωρημένες ενέργειες που μπορούν να θεωρηθούν υπέρμαχες της ανθρωπιάς. Μία από αυτές είναι η αιμοδοσία καθώς και η δωρεά οργάνων, οι οποίες μπορούν ακόμα και να σώσουν ζωές, αν κάποιος επιθυμεί να τις πραγματοποιήσει. Η συμμετοχή ακόμα των ατόμων, ανάλογα με το επάγγελμα τους (γιατροί, καθηγητές, δικηγόροι) σε αφιλοκερδείς επιχειρήσεις, όπως και η υιοθεσία είναι σίγουρα σπουδαίες πράξεις ανθρωπιάς.

            Οι ατομικές ενέργειες όμως οδηγούν συχνά σε συλλογικές δραστηριότητες που αποσκοπούν στον περιορισμό της σκληρότητας και απανθρωπιάς. Η διοργάνωση συχνών τηλεμαραθωνίων καθώς και εκδηλώσεων, όπως λόγου χάρη συναυλίες και αθλητικοί αγώνες, τα έσοδα των οποίων θα δοθούν σε οργανισμούς που φροντίζουν την εξυπηρέτηση των μελών τους που έχουν ανάγκη, είναι αναμφισβήτητα δύο από τις σημαντικότερες δραστηριότητες. Μια άλλη δραστηριότητα είναι η διοργάνωση συσσιτίων και η συμμετοχή του πληθυσμού σε αυτά εθελοντικά, όπως και εράνων για τη συγκέντρωση όχι μόνο χρημάτων αλλά και τροφίμων και ενδυμάτων για οικογένειες και συνανθρώπους που στερούνται τα απαραίτητα για την επιβίωσή τους αγαθά. Η πίεση επιπρόσθετα στους κρατικούς παράγοντες για τη λήψη μέτρων ευνοϊκών προς τους ανθρώπους που δεν μπορούν να ζήσουν δίχως τη βοήθεια των άλλων, όπως παραδείγματος χάρη η κατασκευή σπιτιών για αστέγους, δείχνει το ενδιαφέρον και τη συμπαράσταση, που αποτελούν τις συνιστώσες της ανθρωπιάς, για τον συνάνθρωπο.

            Η ανθρωπιά, λοιπόν, κυρίως σε πράξεις καθημερινές και σπουδαίες, δεν είναι τελείως ανύπαρκτη, είναι όμως ανησυχητικά περιορισμένη. Με ατομική και συλλογική προσπάθεια όμως, μπορεί να ενισχυθεί, αφού όσο περισσότεροι είναι οι συμμετέχοντες τόσο μεγαλύτερο είναι το αποτέλεσμα. Επειδή λοιπόν πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι, η ανθρωπιά θα κυριαρχήσει στον κόσμο μας.